Sum of Maximum NON-PRIME Numbers | C# Online Compiler

Sum of Maximum NON-PRIME Numbers by murat.ersoy

using System; // C++' deki namespace ile ayni islevidr. C# icin namespace diyebiliriz.

class Program
{
    /*
     * Statik yontemlere sadece statik uyeler erisebilir.
     * Ayrica yeni bir obje yaratmadan (var variable  = o.Program()) gibi dogrudan sınıf (class) uzerinde degisken olusturulabilir.
     * Direkt bir sekilde sinif uzerinde metod cagirma islemi obje yaratmadan gerceklesebilir.
     * yontemlerimize degiskenler gondermek icin "static void Main(string[] args)" yapisini kullandik.
     * return 0 ile donmek sarti ile "static int Main(string[] args) " de olabilirdi 
    */

    static void Main(string[] args)
    {

        /*
         * var ile bir input degiskeni tanimladik ve GetInput() ile burada C++' deki "cin" gorevini gerceklestirdik.
         * input yani giris argumanimiz GetInput() ile alindi.
         * girisimizi split('\n) ile yukaridan asagi satirlara bolme islemini yapacagiz.
         * var ile referans gosterip yontem kapsaminda kendi degiskenimizi olusturduk ve bunlara yeni isim verdik.
         * Yeni isim ile birlikte yontemlerimizi gosterdik ve kullanacagi parametreleri de gosterdik.
         * Ornegin "var tableHolder = FlattenTheTriangleIntoTable(arrayOfRowsByNewlines);" gibi.
         * var burada yontemimizin donus tipini otomatik olarak algilanmasini saglar. C++' deki auto kelimesi ile islevi benzerdir.
         * ornegin int i = 5; deklarasyonunda acıkca 5 icin integer deriz ama var i = 5; ile derleyici tipi belirler.
         * Kendi degiskenimizi olusturcaksak C# icin var tercih edilen bir ozelliktir.
         * performans acisindan var kullanmak derleme zamani icin daha verimlidir. ayrica okunurluk katar.
         * var ile yontem kapsaminda kullandigimiz degiskenlerin donus tiplerini degistirsek bile tekrar bir deklarasyon gerekmez. 
       */

        var input = GetInput();

        string[] arrayOfRowsByNewlines = input.Split('\n');

        var tableHolder = FlattenTheTriangleIntoTable(arrayOfRowsByNewlines);

        var result = WalkThroughTheNode(arrayOfRowsByNewlines, tableHolder);

        int a = 0;
        for (int i = 0; i < arrayOfRowsByNewlines.Length - 2; i++)
        {
            for (int j = 0; j < arrayOfRowsByNewlines.Length ; j++)
            {
                if (result[i, j] > a)
                {
                    a = result[i, j];
                }
            }
        }

        Console.WriteLine($"The Maximum Total Sum Of Non-Prime Numbers From Top To Bottom Is:  {a}"); // ekrana bastirma

        Console.ReadKey();
    }

    // private erisim tercih edilmiştir. Cunku C# icin zaten sinif erisimi default olarak private'dir.
    // Program bu sayede daha kolay surdurulebilir ve test edilebilir.

    /* 
     * GetInput() yontemimizi erisim private tipi string olarak statik bir fonksiyon olarak deklare ettik.
     * C++' deki cin islevine benzer bir islev vardir. Girdimizi okur.
     * girdimizi constant yani sabit olarak donus tipi string olacak sekilde belirledik.
     * boylece kodumuzun her tarafinda input yani girdimiz ayni kalacaktir.
     * "@" burada string tipinde olan girdimizi, nasil deklare ettiysek o sekil ve duzende algilanmasini saglar.
     * girdimiz, prime ve non-prime sayilardan olusan bir dik ucgendir ve bu sekilde algilanmasini istiyoruz.
     * "@" burada isimize yariyor ve o yuzden string tipinde girdimizi yaziyoruz.
     */

    private static string GetInput()
    {

        const string input = @" 215
                                193 124
                                117 237 442
                                218 935 347 235
                                320 804 522 417 345
                                229 601 723 835 133 124
                                248 202 277 433 207 263 257
                                359 464 504 528 516 716 871 182
                                461 441 426 656 863 560 380 171 923
                                381 348 573 533 447 632 387 176 975 449
                                223 711 445 645 245 543 931 532 937 541 444
                                330 131 333 928 377 733 017 778 839 168 197 197
                                131 171 522 137 217 224 291 413 528 520 227 229 928
                                223 626 034 683 839 053 627 310 713 999 629 817 410 121
                                924 622 911 233 325 139 721 218 253 223 107 233 230 124 233";
        return input;
    }



    /*
    * Burada artik dik ucgen olan girdimizi bir matrise aciyoruz. Yani bir matris gibi olusturup string olan sayilarimizi bir integer number yapacagiz.
    * Yontemimiz "(FlattenTheTriangleIntoTable)" icin donusu 2D bir dizi yer ayrildi (allocated)
    * Dizilerin boyutlari bakimindan modifiye edilemezler(immutable). Bu yuzden donusu int olan yeni bir dizi olusturduk
      ve bu dizinin boyutu "[arrayOfRowsByNewlines.Length, arrayOfRowsByNewlines.Length + 1]" yani 15'e 16 dir. Neden?
      Cunku "WalkThroughTheNode" yonteminde kurdugumuz tableholder yontemimde sutun icin asagiya inme kurali geregi "j+1" kullaniyorum.
      j' yi de 1 eksik boyutta  "for (int j = 0; j < arrayOfRowsByNewlines.Length - 1; j++)" yazabilirdim fakat 
      tum satırlardaki elemanlari gezerken 14. indiste bulunan 15. sutundaki eleman noktasi üzerinde gezmemis olurum.
    * Kodun guzel durmasi acisindan @" den sonra bir bosluk birakarak girdimi girdim. Son tirnak isareti ile son eleman arasinda 
      bir bosluk olmadigindan TrimStart ile tum sayilardan onceki bosluk karakterlerini kirpararak aradan kaldirdik.. Ayrica Split(' ') ile
      her satirdaki rakamlar arasindaki bosluk karakterlerini ayirarak sanki office programinda bir tablo cizer gibi sayilarin arasini bolduk.
    * Satirimizin uzunlugunu 15 aldik ki zaten onceki asamada son satira yani 14. indise erisim var ve boyutu asmadigimizdan tablya oturturken
      Row boyutunu yani satir boyutunu 15 alabildik. Ancak, sayilar uzerinde gezinirken asagi yon icin j+1 kullanip 15. indis yani 16. sutuna
      gelindiginden "arrayOfRowsByNewlines.Length + 1" yani 16 sutun boyutunu aldik.
    * Ayrica girdimiz bir string ama bizim sayilara ihtiyacimiz var. Bunu da TryParse ile gerceklestirdik. Bu kisimda bir satirdaki elemanlar icin bulunduklari
      sutunlara bakip TryParse(eachCharactersInRow[column] ile string olarak algilanan sayilari bir integer tipe donusturduk.
    */

    private static int[,] FlattenTheTriangleIntoTable(string[] arrayOfRowsByNewlines)
    {
        int[,] tableHolder = new int[arrayOfRowsByNewlines.Length, arrayOfRowsByNewlines.Length + 1];

        for (int row = 0; row < arrayOfRowsByNewlines.Length; row++)
        {
            var eachCharactersInRow = arrayOfRowsByNewlines[row].TrimStart().Split(' ');

            for (int column = 0; column < eachCharactersInRow.Length; column++)
            {
                int number;
                int.TryParse(eachCharactersInRow[column], out number);
                tableHolder[row, column] = number;
            }
        }
        return tableHolder;
    }

    /*
     * 2D olan donusu int olan static bir dizi olusturuldu. Artik bir matris uzerinde sayilar gezerek tarama yapacagimizdan matris satır-sutun jargonunda
       sirasi ile  "i" ve "j" parametrelerini kullanacagiz.
     * Bu dizimize WalkThroughTheNode yontemi 2D bir dizi icin kendine hafızada bir yer ayirir (allocated).
     * Yontemimizle bulundurdugu argumanlar ile dik ucgen girdimizde kurallara gore noktalar, gezecegiz
     * non-prime noktalarda kural geregi asagı ve capraz gidebiliriz. "arrayOfRowsByNewlines.Length" input ve boyutu 15' dir 
     * i degerimizin maksimum halini "arrayOfRowsByNewlines.Length - 2" yani 13 olarak belirledik.
       Bunun manası; i degeri satirda 13'ten 0 olan indise kadar 14 satira erisecek.
       Nedeni ise noktalar uzerinde gezerken asagi ve capraz gidebiliyoruz asagi 1 satir daha indigimizde 
       indisin 15 satirlik boyutu asmamasinin gerekmesidir. (tableHolder tarafina bakarsak i ve j icin i+1 ve j+1 kullanimlarimiz gorulecektir
       anlasilmasi icin ipucudur.)
     * Ayrica eger 1' den 13' e i degerini goturmeye calisirsak ilk satırda tek sutuna erisim oldugundan  
       capraz erisim icin gereken i+1 sicramasini yapamayacaktir. Dolayisi ile tum piramitte gezinemeyecegiz.
     * tableHolder icin tanimladigimiz Math.Max yontemi kullanarak kurdugumuz algoritmada non-prime sayilari toplarken 
       satirda ve sutunda 1' er indis sıcrayarak asagi ve capraz gidiyoruz.
     */


    private static int[,] WalkThroughTheNode(string[] arrayOfRowsByNewlines, int[,] tableHolder)
    {
        // walking through the non-prime node
        for (int i = 0; i < arrayOfRowsByNewlines.Length - 2;  i++)
        {
            for (int j = 0; j < arrayOfRowsByNewlines.Length; j++)
            {
                //only sum through the non-prime node

                



                    if ((!IsPrime(tableHolder[i + 1, j])) && (IsPrime(tableHolder[i + 1, j + 1])))
                    {

                    tableHolder[i + 1, j] = ((tableHolder[i, j]) + (tableHolder[i + 1, j]));

                    }

                if ((IsPrime(tableHolder[i + 1, j])) && (!IsPrime(tableHolder[i + 1, j + 1])))
                {
                    tableHolder[i + 1, j + 1] = ((tableHolder[i, j]) + (tableHolder[i + 1, j + 1]));

                }


                        if ((!IsPrime(tableHolder[i + 1, j])) && (!IsPrime(tableHolder[i + 1, j + 1])))
                        {
                            if (tableHolder[i + 1, j] > tableHolder[i + 1, j + 1])
                            {
                                tableHolder[i + 1, j] = ((tableHolder[i, j]) + (tableHolder[i + 1, j]));
                            }

                            else
                            
                            if (tableHolder[i + 1, j] < tableHolder[i + 1, j + 1])
                            {
                                tableHolder[i + 1, j + 1] = ((tableHolder[i, j]) + (tableHolder[i + 1, j + 1]));
                            }

                        }
                   
            } // for j
        }// for i
        
        return tableHolder;
    
    }// method

/*
 *Burada asal sayi (prime number) kontrolu yapacagiz.  
 */



    public static bool IsPrime(int number)
    {
        // Test whether the parameter is a prime number.
        if ((number & 1) == 0)
        {
            if (number == 2)
            {
                return true;
            }
            return false;
        }

        for (int i = 3; (i * i) <= number; i += 2)
        {
            if ((number % i) == 0)
            {
                return false;
            }
        }
        return number != 1;
    }

} // class bitimi

​x
 
using System; // C++' deki namespace ile ayni islevidr. C# icin namespace diyebiliriz.
​
class Program
{
    /*
     * Statik yontemlere sadece statik uyeler erisebilir.
     * Ayrica yeni bir obje yaratmadan (var variable  = o.Program()) gibi dogrudan sınıf (class) uzerinde degisken olusturulabilir.
     * Direkt bir sekilde sinif uzerinde metod cagirma islemi obje yaratmadan gerceklesebilir.
     * yontemlerimize degiskenler gondermek icin "static void Main(string[] args)" yapisini kullandik.
     * return 0 ile donmek sarti ile "static int Main(string[] args) " de olabilirdi 
    */
​
    static void Main(string[] args)
    {
​
        /*
         * var ile bir input degiskeni tanimladik ve GetInput() ile burada C++' deki "cin" gorevini gerceklestirdik.
         * input yani giris argumanimiz GetInput() ile alindi.
         * girisimizi split('\n) ile yukaridan asagi satirlara bolme islemini yapacagiz.
         * var ile referans gosterip yontem kapsaminda kendi degiskenimizi olusturduk ve bunlara yeni isim verdik.
         * Yeni isim ile birlikte yontemlerimizi gosterdik ve kullanacagi parametreleri de gosterdik.
         * Ornegin "var tableHolder = FlattenTheTriangleIntoTable(arrayOfRowsByNewlines);" gibi.
         * var burada yontemimizin donus tipini otomatik olarak algilanmasini saglar. C++' deki auto kelimesi ile islevi benzerdir.
         * ornegin int i = 5; deklarasyonunda acıkca 5 icin integer deriz ama var i = 5; ile derleyici tipi belirler.
         * Kendi degiskenimizi olusturcaksak C# icin var tercih edilen bir ozelliktir.
         * performans acisindan var kullanmak derleme zamani icin daha verimlidir. ayrica okunurluk katar.
         * var ile yontem kapsaminda kullandigimiz degiskenlerin donus tiplerini degistirsek bile tekrar bir deklarasyon gerekmez. 
       */
​
        var input = GetInput();
​
        string[] arrayOfRowsByNewlines = input.Split('\n');
​
        var tableHolder = FlattenTheTriangleIntoTable(arrayOfRowsByNewlines);
​
        var result = WalkThroughTheNode(arrayOfRowsByNewlines, tableHolder);
​
        int a = 0;
        for (int i = 0; i < arrayOfRowsByNewlines.Length - 2; i++)
        {
            for (int j = 0; j < arrayOfRowsByNewlines.Length ; j++)
            {
                if (result[i, j] > a)
                {
                    a = result[i, j];
                }
            }
        }
​
        Console.WriteLine($"The Maximum Total Sum Of Non-Prime Numbers From Top To Bottom Is:  {a}"); // ekrana bastirma
​
        Console.ReadKey();
    }
​
    // private erisim tercih edilmiştir. Cunku C# icin zaten sinif erisimi default olarak private'dir.
    // Program bu sayede daha kolay surdurulebilir ve test edilebilir.
​
    /* 
     * GetInput() yontemimizi erisim private tipi string olarak statik bir fonksiyon olarak deklare ettik.
     * C++' deki cin islevine benzer bir islev vardir. Girdimizi okur.
     * girdimizi constant yani sabit olarak donus tipi string olacak sekilde belirledik.
     * boylece kodumuzun her tarafinda input yani girdimiz ayni kalacaktir.
     * "@" burada string tipinde olan girdimizi, nasil deklare ettiysek o sekil ve duzende algilanmasini saglar.
     * girdimiz, prime ve non-prime sayilardan olusan bir dik ucgendir ve bu sekilde algilanmasini istiyoruz.
     * "@" burada isimize yariyor ve o yuzden string tipinde girdimizi yaziyoruz.
     */
​
    private static string GetInput()
    {
​
        const string input = @" 215
                                193 124
                                117 237 442
                                218 935 347 235
                                320 804 522 417 345
                                229 601 723 835 133 124
                                248 202 277 433 207 263 257
                                359 464 504 528 516 716 871 182
                                461 441 426 656 863 560 380 171 923
                                381 348 573 533 447 632 387 176 975 449
                                223 711 445 645 245 543 931 532 937 541 444
                                330 131 333 928 377 733 017 778 839 168 197 197
                                131 171 522 137 217 224 291 413 528 520 227 229 928
                                223 626 034 683 839 053 627 310 713 999 629 817 410 121
                                924 622 911 233 325 139 721 218 253 223 107 233 230 124 233";
        return input;
    }
​
​
​
    /*
    * Burada artik dik ucgen olan girdimizi bir matrise aciyoruz. Yani bir matris gibi olusturup string olan sayilarimizi bir integer number yapacagiz.
    * Yontemimiz "(FlattenTheTriangleIntoTable)" icin donusu 2D bir dizi yer ayrildi (allocated)
    * Dizilerin boyutlari bakimindan modifiye edilemezler(immutable). Bu yuzden donusu int olan yeni bir dizi olusturduk
      ve bu dizinin boyutu "[arrayOfRowsByNewlines.Length, arrayOfRowsByNewlines.Length + 1]" yani 15'e 16 dir. Neden?
      Cunku "WalkThroughTheNode" yonteminde kurdugumuz tableholder yontemimde sutun icin asagiya inme kurali geregi "j+1" kullaniyorum.
      j' yi de 1 eksik boyutta  "for (int j = 0; j < arrayOfRowsByNewlines.Length - 1; j++)" yazabilirdim fakat 
      tum satırlardaki elemanlari gezerken 14. indiste bulunan 15. sutundaki eleman noktasi üzerinde gezmemis olurum.
    * Kodun guzel durmasi acisindan @" den sonra bir bosluk birakarak girdimi girdim. Son tirnak isareti ile son eleman arasinda 
      bir bosluk olmadigindan TrimStart ile tum sayilardan onceki bosluk karakterlerini kirpararak aradan kaldirdik.. Ayrica Split(' ') ile
      her satirdaki rakamlar arasindaki bosluk karakterlerini ayirarak sanki office programinda bir tablo cizer gibi sayilarin arasini bolduk.
    * Satirimizin uzunlugunu 15 aldik ki zaten onceki asamada son satira yani 14. indise erisim var ve boyutu asmadigimizdan tablya oturturken
      Row boyutunu yani satir boyutunu 15 alabildik. Ancak, sayilar uzerinde gezinirken asagi yon icin j+1 kullanip 15. indis yani 16. sutuna
      gelindiginden "arrayOfRowsByNewlines.Length + 1" yani 16 sutun boyutunu aldik.
    * Ayrica girdimiz bir string ama bizim sayilara ihtiyacimiz var. Bunu da TryParse ile gerceklestirdik. Bu kisimda bir satirdaki elemanlar icin bulunduklari
      sutunlara bakip TryParse(eachCharactersInRow[column] ile string olarak algilanan sayilari bir integer tipe donusturduk.
    */
​
    private static int[,] FlattenTheTriangleIntoTable(string[] arrayOfRowsByNewlines)
    {
        int[,] tableHolder = new int[arrayOfRowsByNewlines.Length, arrayOfRowsByNewlines.Length + 1];
​
        for (int row = 0; row < arrayOfRowsByNewlines.Length; row++)
        {
            var eachCharactersInRow = arrayOfRowsByNewlines[row].TrimStart().Split(' ');
​
            for (int column = 0; column < eachCharactersInRow.Length; column++)
            {
                int number;
                int.TryParse(eachCharactersInRow[column], out number);
                tableHolder[row, column] = number;
            }
        }
        return tableHolder;
    }
​
    /*
     * 2D olan donusu int olan static bir dizi olusturuldu. Artik bir matris uzerinde sayilar gezerek tarama yapacagimizdan matris satır-sutun jargonunda
       sirasi ile  "i" ve "j" parametrelerini kullanacagiz.
     * Bu dizimize WalkThroughTheNode yontemi 2D bir dizi icin kendine hafızada bir yer ayirir (allocated).
     * Yontemimizle bulundurdugu argumanlar ile dik ucgen girdimizde kurallara gore noktalar, gezecegiz
     * non-prime noktalarda kural geregi asagı ve capraz gidebiliriz. "arrayOfRowsByNewlines.Length" input ve boyutu 15' dir 
     * i degerimizin maksimum halini "arrayOfRowsByNewlines.Length - 2" yani 13 olarak belirledik.
       Bunun manası; i degeri satirda 13'ten 0 olan indise kadar 14 satira erisecek.
       Nedeni ise noktalar uzerinde gezerken asagi ve capraz gidebiliyoruz asagi 1 satir daha indigimizde 
       indisin 15 satirlik boyutu asmamasinin gerekmesidir. (tableHolder tarafina bakarsak i ve j icin i+1 ve j+1 kullanimlarimiz gorulecektir
       anlasilmasi icin ipucudur.)
     * Ayrica eger 1' den 13' e i degerini goturmeye calisirsak ilk satırda tek sutuna erisim oldugundan  
       capraz erisim icin gereken i+1 sicramasini yapamayacaktir. Dolayisi ile tum piramitte gezinemeyecegiz.
     * tableHolder icin tanimladigimiz Math.Max yontemi kullanarak kurdugumuz algoritmada non-prime sayilari toplarken 
       satirda ve sutunda 1' er indis sıcrayarak asagi ve capraz gidiyoruz.
     */
​
​
    private static int[,] WalkThroughTheNode(string[] arrayOfRowsByNewlines, int[,] tableHolder)
    {
        // walking through the non-prime node
        for (int i = 0; i < arrayOfRowsByNewlines.Length - 2;  i++)
        {
            for (int j = 0; j < arrayOfRowsByNewlines.Length; j++)
            {
                //only sum through the non-prime node
​
                
​
​
​
                    if ((!IsPrime(tableHolder[i + 1, j])) && (IsPrime(tableHolder[i + 1, j + 1])))
                    {
​
                    tableHolder[i + 1, j] = ((tableHolder[i, j]) + (tableHolder[i + 1, j]));
​
                    }
​
                if ((IsPrime(tableHolder[i + 1, j])) && (!IsPrime(tableHolder[i + 1, j + 1])))
                {
                    tableHolder[i + 1, j + 1] = ((tableHolder[i, j]) + (tableHolder[i + 1, j + 1]));
​
                }
​
​
                        if ((!IsPrime(tableHolder[i + 1, j])) && (!IsPrime(tableHolder[i + 1, j + 1])))
                        {
                            if (tableHolder[i + 1, j] > tableHolder[i + 1, j + 1])
                            {
                                tableHolder[i + 1, j] = ((tableHolder[i, j]) + (tableHolder[i + 1, j]));
                            }
​
                            else
                            
                            if (tableHolder[i + 1, j] < tableHolder[i + 1, j + 1])
                            {
                                tableHolder[i + 1, j + 1] = ((tableHolder[i, j]) + (tableHolder[i + 1, j + 1]));
                            }
​
                        }
                   
            } // for j
        }// for i
        
        return tableHolder;
    
    }// method
​
/*
 *Burada asal sayi (prime number) kontrolu yapacagiz.  
 */
​
​
​
    public static bool IsPrime(int number)
    {
        // Test whether the parameter is a prime number.
        if ((number & 1) == 0)
        {
            if (number == 2)
            {
                return true;
            }
            return false;
        }
​
        for (int i = 3; (i * i) <= number; i += 2)
        {
            if ((number % i) == 0)
            {
                return false;
            }
        }
        return number != 1;
    }
​
} // class bitimi
​

View IL Code